Jakie metody są zwykle stosowane do kalibracji termometrów ciśnieniowych HVAC na miejscu

W codziennej obsłudze i konserwacji systemów HVAC, termometry ciśnieniowe są krytycznymi wskaźnikami wydajności i bezpieczeństwa systemu. Zapewnienie dokładności tych instrumentów jest sprawą najwyższej wagi. W odróżnieniu od kalibracji laboradoryjnej, kalibracja na miejscu wymaga szybkiej i dokładnej weryfikacji i dostosowania działania przyrządu, minimalizując lub unikając przestojów systemu. Profesjonalna kalibracja na miejscu obejmuje rygorystyczny zestaw metod i sprzętu w celu zapewnienia wiarygodności danych przyrządu.

I. Przygotowanie i oględziny wstępne przed kalibracją

1. Wizualna kontrola wyglądu i instalacji przyrządu

Przed wykonaniem jakichkolwiek pomiarów technicy muszą przeprowadzić kontrolę wzrokową termometru ciśnieniowego. Inspekcja obejmuje:

Czystość tarczy: Upewnij się, że szkiełko tarczy lub plastikowa osłona są wolne od pęknięć i kondensacji oraz że linie skali i cyfry są wyraźne i czytelne.
Stan wskaźnika: Sprawdź, czy wskaźnik nie jest wygięty, luźny lub zakleszczony. Sprawdź, czy wskaźnik dokładnie wskazuje zero (w przypadku przyrządów offline bez ciśnienia w systemie).
Uszczelnienie połączeń: Sprawdź gwinty przyłączeniowe przyrządu, rurki kapilarne lub połączenia żarówek czujnikowych pod kątem wycieków lub uszkodzeń.
Stan płynu tłumiącego: W przypadku instrumentów wypełnionych cieczą należy sprawdzić, czy płyn wypełniający (np. gliceryna) nie zmienił koloru lub czy poziom płynu nie jest zbyt niski.

2. Potwierdzenie stabilności stanu systemu

Kalibrację na miejscu należy przeprowadzić w stosunkowo stabilnych warunkach systemu. Jeśli ciśnienie i temperatura w systemie ulegają gwałtownym wahaniom, wyniki kalibracji będą niewiarygodne. Technicy muszą potwierdzić:

Stabilne obciążenie systemu: Agregat chłodniczy lub kocioł powinien działać przy stałym obciążeniu przez wystarczający okres czasu, aby osiągnąć równowagę termiczną.
Stabilne natężenie przepływu medium: Upewnij się, że natężenie przepływu płynu (wody, powietrza lub czynnika chłodniczego) wokół punktu pomiarowego jest stabilne, aby uniknąć zakłóceń spowodowanych chwilowymi wahaniami.

II. Metody kalibracji ciśnienia: porównanie ze standardowymi źródłami ciśnienia

Kalibracja elementu ciśnieniowego termometru ciśnieniowego polega zasadniczo na bezpośrednim porównaniu jego odczytu ze standardowym źródłem ciśnienia o znanej dokładności.

1. Metoda porównawcza cyfrowego kalibratora ciśnienia

Jest to najpopularniejsza i najskuteczniejsza metoda nowoczesnej kalibracji na miejscu instalacji HVAC:

Wymagania sprzętowe: Standardowo stosowany jest cyfrowy kalibrator ciśnienia o wysokiej dokładności. Dokładność tego standardu musi być co najmniej trzy do czterech razy większa niż testowanego przyrządu (IUT) (powszechnie znanego jako współczynnik kalibracji).
Procedura:
- Podłącz standardowy kalibrator ciśnienia i IUT za pomocą kolektora ciśnieniowego lub trójnika.
- Użyj ręcznej pompy ciśnieniowej (takiej jak pompa pneumatyczna lub hydrauliczna), aby stopniowo zwiększać ciśnienie do punktów kalibracji IUT (zwykle wybieranych przy , , , i pełnej skali).
- W każdym punkcie kalibracji zapisz odczyty zarówno wzorca, jak i IUT, i oblicz błąd.
- Jeśli błąd przekracza dozwoloną tolerancję, wykonaj precyzyjną regulację za pomocą zewnętrznych śrub regulacji zera lub zakresu przyrządu.

2. Tradycyjny tester ciężaru własnego (rzadziej używany)

W zastosowaniach wymagających dużej dokładności czasami używany jest tester ciężaru własnego. Urządzenie to generuje dokładnie znane wartości ciśnienia poprzez wyważenie ciężarków na tłoku. Jednak ze względu na jego rozmiar i złożoną obsługę na miejscu jest on stopniowo zastępowany kalibratorami cyfrowymi w terenowych zastosowaniach HVAC.

III. Metody kalibracji temperatury: porównanie i jednorodność źródła ciepła

Celem kalibracji temperatury jest umieszczenie żarówki czujnikowej termometru ciśnieniowego w środowisku o znanej i stabilnej temperaturze i porównanie jej odczytu z termometrem standardowym o wysokiej dokładności.

1. Metoda przenośnego kalibratora suchego bloku

Kalibrator Dry-Block to złoty standard kalibracji temperatury na miejscu:

Wymagania sprzętowe: Stosowany jest przenośny kalibrator suchego bloku z możliwością ogrzewania i chłodzenia. Posiada wewnętrzną wkładkę zaprojektowaną tak, aby pomieścić zarówno standardowy termometr, jak i żarówkę czujnikową IUT.
Procedura:
- Włóż standardowy termometr (taki jak czujnik RTD lub termopara o wysokiej dokładności) i żarówkę pomiarową IUT do wkładki suchego bloku. Głębokość zanurzenia musi sięgać lub przekraczać głębokość wrażliwego elementu żarówki IUT.
- Ustawić kalibrator suchego bloku na wymagany punkt temperatury kalibracji. Daj odpowiednią ilość czasu (zwykle to minut), aby pole temperatury osiągnęło pełną jednorodność i stabilność.
- Po ustabilizowaniu się, jednocześnie zapisz odczyty temperatury wzorca i IUT i oblicz błąd.
- Skoncentruj się na kalibracji głównych punktów temperatury roboczej systemu HVAC (np. zaopatrzenie w wodę lodową lub temperatura ciepłej wody).

2. Metoda izotermicznej kąpieli olejowej lub wodnej (wyższa dokładność, ale bardziej złożona)

W przypadku wymagań o wyjątkowo dużej dokładności lub gdy rozmiar żarówki czujnikowej jest zbyt duży dla kalibratora z suchym blokiem, można zastosować izotermiczną łaźnię cieczową. Zapewnia to bardziej jednolite i stabilne środowisko temperaturowe poprzez mieszanie cieczy (takiej jak olej silikonowy lub czysta woda). Jednakże, ze względu na niedogodności związane z obchodzeniem się z cieczami i potencjalnym zanieczyszczeniem, metoda ta jest rzadkością w rutynowej kalibracji terenowej HVAC.

IV. Obliczanie błędów i dokumentacja wyników

1. Rejestracja i ocena

Dane dotyczące wszystkich punktów kalibracji na miejscu muszą być szczegółowo zapisane w świadectwie kalibracji lub zleceniu pracy. Dokumentacja obejmuje:

Odczyt referencyjny (ze standardowego przyrządu)
Odczyt jednostki w trakcie testu (z kalibrowanego przyrządu)
Błąd pomiaru (błąd = odczyt UUT – odczyt referencyjny)
Kalibracja Warunki środowiskowe (temperatura otoczenia, wilgotność)
Standardowe informacje o przyrządzie (model, numer seryjny, data ostatniej kalibracji)

2. Ustalenie wniosków

Błąd porównuje się z maksymalnym błędem dopuszczalnym określonym przez producenta przyrządu lub wymaganiami systemowymi.

Wynik pozytywny: błąd mieści się w dopuszczalnym zakresie i urządzenie może być dalej używane.
Skorygowano: Błąd wykracza poza tolerancję, ale można go skorygować za pomocą śrub regulacyjnych lub manipulacji wskaźnikiem.
Niepowodzenie: Błąd wykracza poza tolerancję i nie można go skorygować poprzez regulację; instrument należy naprawić lub wymienić.